วันเสาร์ที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2558

หนังสือ " Grammar หน้าด้าน "

Nounคำนาม

คำที่ใช้เรียกสรรพสิ่ง


       Noun หรือ คำนาม คือ คำที่มนุษย์ใช้เรียกชื่อสรรพสิ่ง ทั้งที่เป็นคน สัตว์ พืชผัก สิ่งของ ตลอดทั้งความรู้สึกนึกคิดที่จับต้องไม่ได้มองไม่เห็น  คำนามมีจำนวนมากมายหลายหลาก เรามาลองจินตนาการกันดูซิว่าคำนามน่าจะเกิดและเพิ่มปริมาณขึ้นมาอย่างมหาศาลด้วยวิธีไหน


       สมมุติเหตุการณ์ตอนที่โลกยังไร้ซึ่งคำนาม...
       สวรรค์สร้างมนุษย์ผู้หญิงขึ้นมาให้อยู่คู่กันกับมนุษย์ผู้ชาย พร้อมด้วยคำถามมากมายที่อยู่ในใจของคนทั้งสอง


        “ What  is  this?    ผู้หญิงถามด้วยความสงสัย  
        “ นี้คืออะไร
        “ Man.  This  is  a  man.  His  name  is  Adam     สวรรค์ตอบ
        “ ผู้ชาย  นี้คือผู้ชายคนหนึ่ง  ชื่อของเขาคืออดัม ”
        “ What  is  that?    ผู้ชายถามบ้าง
        “ นั้นคืออะไร
        “ Woman.  That  is  a  woman.  Her  name  is  Aew     สวรรค์เฉลยข้อสงสัย
        “ ผู้หญิง  นั้นคือผู้หญิงคนหนึ่ง  ชื่อของเธอคือแอ๋ว ”
        “ Hi,  nice  to  meet  you,  Adam         “ Hi,  nice  to  meet  you,  Aew 
        “ สวัสดี  ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อดัม ”    “ สวัสดี  ยินดีที่ได้รู้จักครับ  แอ๋ว ”
        หญิงชายคู่แรกทักทายแสดงความยินดี


เพียงไม่กี่นาทีหลังจากที่คนสองคนบนโลกได้พบและรู้จักกัน ก็เกิดคำนามขึ้นมาแล้วสี่คำ เห็นไหม?

            man (ผู้ชาย)         woman (ผู้หญิง)         Adam  (อดัม)        Aew (แอ๋ว)


        คำนามสองตัวแรกคือ man และ woman  มีชื่อเรียกเท่ๆ ในแบบของนักวิชาการว่า สามานยนาม (Common Nouns) เพราะมันเป็น คำนามที่เป็นชื่อเฉพาะ  a  man  ผู้ชายคนหนึ่ง a  woman  ผู้หญิงคนหนึ่ง คนไหนก็ได้ ลูกหลานของผู้ชายและผู้หญิงที่จะเกิดต่อมาภายหลังสามารถใช้คำว่า  a  man  หรือ  a  woman  มาเรียกได้หมด ขอให้เกิดมาเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็แล้วกัน  ส่วน  Adam  และ Aew  เป็นคำนามที่เป็น ชื่อเฉพาะ (Proper  Nouns) เพราะเป็น ชื่อที่ตั้งขึ้นมาเพื่อใช้เรียกคนที่ชื่อนี้เป็นการเฉพาะ (และถ้าต่อมาสองคนนี้มีลูกหลานเหลนโหลน ชื่อที่ตั้งขึ้นมาเพื่อใช้เรียกคนเหล่านั้นก็จัดเป็นชื่อเฉพาะเช่นกัน อย่างเช่น บัวตูม, บัวบาน, คำหยาด, Anthony, Isabel, บันดาล รวมไปถึงชื่อสัตว์ของคนเหล่านี้ด้วย เช่น Dokrag, ดำ, ด่าง, ปาน, ปอนปอน, หอนหอน เป็นอาทิ)

         เนื่องจากสิ่งที่สวรรค์ใส่ไว้ในร่างกายมนุษย์มิใช่เพียงลมหายใจ สวรรค์ยังใส่สัญชาตญาณแห่งความอยากรู้อยากเห็นเข้าไปในจิตใจของคนทั้งสอง คำนามคำอื่นๆ จึงทยอยกันเกิดขึ้นมาบนโลกแห่งภาษา


         “ ขอถามหน่อย นี้เรียกว่าอะไร? ”
                  ผู้ชายเอ่ย  พลางชี้นิ้วไล่ไปบนเรือนร่างของผู้หญิง
                        head                    เฮ้ด                   หัว
                        ear                      เอีย                   หู
                        nose                   โน้ส                   จมูก
                        mouth                 เม้าธฺ                  ปาก
                        chin                     ชิน                   คาง
                        shoulder           โช้ลเดอะ              ไหล่
                  ผู้หญิงตอบฉะฉานด้วยคำนามที่คิดขึ้นมาใหม่ๆ อย่างไม่เคอะเขิน


         “ ขอฉันถามบ้าง  นั้นเรียกว่าอะไร? ”
                   เธอสงสัยจึงถามผู้ชายกลับไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
                         lip                        ลิพ                   ริมฝีปาก    
                         tongue                  ทั้ง                   ลิ้น    
                         palate                พาเล้ท                 เพดาน    
                         jaw                       จอ                    กราม    
                         gum                      กัม                   เหงือก    
                         and                     แอ่นดฺ                 แล้วก็   
                         Adam’s  apple   อดัมสฺ  แอ๊พเผิ่ล     ลูกกระเดือก(ของอดัม)
                   ผู้ชายตอบกลับมาด้วยคำนามเช่นกัน  ไม่มีอาการลังเลหวั่นไหว


          (ที่เรียกลูกกระเดือกว่า แอปเปิ้ลของอดัม ก็เพราะแอปเปิ้ลเป็นผลไม้ต้องห้ามที่สวรรค์สั่งห้ามไม่ให้อดัมกินเด็ดขาด    แต่อดัมพลาดเพราะต้านทานกิเลสในใจของตนเองไม่ไหว แอบหยิบแอปเปิ้ลใส่ปากเข้าไป แล้วแอปเปิ้ลก็ไปติดคาอยู่ตรงลำคอกลายเป็นลูกกระเดือกของผู้ชายทั้งโลกมาจนถึงยุคปัจจุบัน)


          ความสงสัยใคร่รู้ของผู้ชายกับผู้หญิงคู่แรกบนโลกมิได้หยุดอยู่แค่ลูกกระเดือกของผู้ชาย แต่ยังคงคืบคลานต่อไปอีกไม่หยุดยั้ง ต่อจาก Adam’s  apple  ก็เกิดคำนามตามติดกันมาเป็นทิวแถว...

                         elbow            เอ้ลโบ่ว               ศอก
                         arm                  อาม                แขน
                         hand               แฮนดฺ                มือ
                         knee                  นี                   เข่า
                         toe                   โท                   นิ้วเท้า
                         heel                  ฮีล                  ส้น


 bottom       hip  back   skull    collarbone    earlobe
 [ บ๊อทเทิ่ม ฮิพ  แบ็ค      สกัล     ค้อลเหลอะโบน   เอียโล้บ ]
     ก้น    สะโพก หลัง  กะโหลกศีรษะ  กระดูกไหปลาร้า   ติ่งหู

 Belly        button   rib     cheekbone   and     temple
 [ เบ๊ลหลี่  บั้ทเทิ่น  ริบ      ชี้คโบน    แอ่นดฺ  เท้มเผิ่ล ]
 สะดือ    กระดูกซี่โครง  โหนกแก้ม    และ    ขมับ



etc.

          ( etc. ย่อมาจาก et  cetera อ่านว่า [ เอ็ท  เซ้ท – เท – รา ] แปลว่า  และอื่นๆ อีกมากมาย ตรงกับตัวย่อของไทยว่า ฯลฯ ที่เราใช้คำนี้ก็เพราะคำศัพท์เกี่ยวกับร่างกายของมนุษย์ยังมี lung-ปอด, liver-ตับ, spleen-ม้าม, stomach-กระเพาะอาหาร, kidney-ไต, intestine-ลำไส้เล็ก, colon-ลำไส้ใหญ่, appendix-ไส้ติ่ง และอื่นๆอีกมากมายที่อดัมกับแอ๋วยังมิได้เอ่ยถึง)
นี่เป็นเพียงตัวอย่างบางตอนของคำนามที่เกี่ยวกับร่างกายมนุษย์ คำนามไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นเมื่อผู้ชายกับผู้หญิงเริ่มกวาดสายตามองไปรอบๆ


                                   elephant        [เอ้ลเลอแฝ่นท]          ช้าง                                              
                                   horse                  [ฮ้อส]                  ม้า
                                   cow                     [คาว]                  วัว
                                  
          เหล่านี้คือสัตว์ใหญ่ที่เขาทั้งสองมองเห็น

                                   pig                      [พิก]                   หมู
                                   dog                    [ด็อก]                  หมา
                                   crow                  [โครวฺ]                   กา
                                   chicken              [ชิคเขิ่น]                ไก่
          สัตว์ที่มีขนาดเล็กลงไปเหล่านี้ก็ถูกตั้งชื่อ

                                   gecko             [เก๊กโกะ]                 ตุ๊กแก
                                   millipede         [มิลหลิพี้ด]              กิ้งกือ
                                   earthworm       [เอิ๊ธเวิม]                 ไส้เดือน
                                   centipede        [เซ้นถิพี้ท]                ตะขาบ
          แม้แต่สัตว์ที่แอ๋วขยาดก็ล้วนเป็นคำนามที่ถูกตั้งขึ้นมาเพื่อใช้เรียกชื่อสื่อสาร

          นอกจากคำนามที่ใช้เรียนชื่อคนและสัตว์แล้ว อดัมกับแอ๋วช่วยกันตั้งชื่อขึ้นมาอีกมากมายเพื่อใช้เรียกพืชผักและผลไม้ที่ทั้งคู่ปรายตาไปเห็น

                long  bean                            [ลองบีน]          ถั่วฝักยาว
                lettuce                                 [เล็ทเถิส]           ผักกาดขาว
                cucumber                          [คิ้วขั่มเบอะ]         แตงกวา
                Chinese  broccoli      [ไช้หนีส  บร็อคเคอหลิ]     คะน้า
                galangal                               [กะลั้งกั่ล]          ข่า
                lemongrass                      [เล้เหมิ่นกร๊าส]        ตะไคร้
                kaffir  lime  leaf              [คัฟเฟอ ไลมฺ  ลีฝ]    ใบมะกรูด

           หลังจากตั้งชื่อผักและพืชสามอย่างที่ใช้สำหรับปรุงต้มยำผ่านไป แอ๋วเกิดนึกอยากจะกินผลไม้หลากหลายรสชาติขึ้นมา อดัมบอกว่า สบายมากแอ๋วจ๋า พี่จัดให้

                Pineapple                        [พายแอ๊พเผิล]             สับปะรด
                watermelon                   [ว้อเถอะเม้เหลิ่น]            แตงโม
                papaya                             [ผับพ้าหยะ]                มะละกอ
                jackfruit                             [แจ็คฟรุ้ท                ขนุน
                tamarind                          [แท้มเมอรีนดฺ]            มะขาม
                coconut                             [โค้โขะนัท]                มะพร้าว
                pomelo                            [โผะเม้โหละ]                ส้มโอ
                rose  apple                      [โร้ส  แอ๊พเผิ่ล]             ชมพู่
                longan                                 [ล็องแก่น]                ลำไย





ขอขอบคุณข้อมูล : หนังสือ Grammar หน้าด้าน
Grammar  หน้าด้าน # 1
เฑียร   ธรรมดา                      เรื่อง
อโนมา  ไทยกล้า                     ศิลปกรรม
ไอรินทร์  วุฒิกัมพลรัตน์           ศิลปกรรม
อานันท์  ธนมิตต์                     พิสูจน์อักษร
ราคา                                     250 บาท

ข้อมูลทางบรรณานุกรม
เฑียร   ธรรมดา
Grammar   หน้าด้าน—กรุงเทพฯ : ลีลาภาษา, 2555.
240 หน้า.
1. ภาษาอังกฤษ – ไวยากรณ์.  ชื่อเรื่อง.
428.1
ISBN  978-616-91120-4-4

ดำเนินการผลิตโดย
บริษัท    ลีลาภาษา   จำกัด
63/120 หมู่บ้านฮาบีเทีย  บางใหญ่ หมู่ 8 ต. เสาธงหิน อ. บางใหญ่ จ.นนทบุรี   11140

พิมพ์ที่
บริษัท ไทยยูเนี่ยน กราฟฟิกส์  จำกัด

จัดจำหน่ายโดย
บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน)
อาคารเนชั่นทาวเวอร์ ชั้นที่ 19

เลขที่   1858/87-90 ถ.บางนา-ตราด  แขวงบางนา  เขตบางนา  กรุงเทพฯ   10260

8 ความคิดเห็น: